วิน บล็อกเกอร์สายหลง

ผมงีบหลับไปหลังจากกลับมาถึง มอสโก ตื่นอีกทีตอนสายๆ วันนี้เป็นวันสุดที่ผมจะได้ย่ำเท้าในแดนหมีขาว แดนคนใจดีที่ไม่ค่อยยิ้ม เหลือสิ่งที่ต้องทำอีกอย่างก่อนกลับคือ ซื้อของฝาก (บอกเลยว่าเป็นอะไรที่ยากมาก ยากกว่า การเดินทาง ข้ามน้ำ ข้ามทะเล มาต่างเเดนคนเดียว  อีก... สำหรับผมนะ) คิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรดี ทั้งฝากคนที่ครอบครัว เพื่อน น้องที่ทำงาน นอนคิดแล้วปวดหัว ออกไปเดินดูเลยดีกว่า จุดหมายปลายทางของผมในวันนี้คือ “ ถนนอารบัต ’’ (Arabat Street) ทั้งใหม่และเก่า ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เส้นไหนใหม่ เส้นไหนเก่า เพราะอยู่ใกล้กันมาก แต่ก่อนอื่นของเวลาแซะตัวเองออกจากเตียงแป๊บ (อยู่ที่นี่อาบน้ำเย็นทุกวันเลยครับ แฮะๆๆ มันติดไม่ชินกับน้ำอุ่น) แวะหาอะไรรองท้องใกล้ๆที่พักก่อน ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็ทานร้านนี้ประจำ หรือไม่ก็ซื้อขนมปังกับนม พกติดตัวเวลาหิว ส่วนเรื่องอาหารนี่ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรคืออาหาร รัสเซีย จริงๆ คือเจออะไรก็ท่านหมด ที่ เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ก็เจอแบบนี้ โชคดีที่ผมเป็นคนกินง่าย อยู่งง่ายอะไรก็ได้(คงคลายๆกินไม่เลือกมั้ง 😜) อิ่มแล้วก็ได้เวลาไปเดินถนนอารบัต  ชอบทุ...

...เป็นครั้งแรกที่ผมได้นั่งรถไฟ แบบตู้นอนจริงๆในต่างประเทศ(ในประเทศไทยผมก็ยังไม่เคยนั่งรถไฟไกลๆเลย  ไกลสุดก็บางซื่อ-ดอนเมือง) แต่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้นั่งรถไฟข้ามเมือง เดี๋ยวครั้งเรก ค่อยเล่าอีกที คราวนี้ผมนั่งจากมอสโก → เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กเลย หลังจากที่ทำการจองตั๋วรถไฟทางมือถือ อย่างยากลำบาก( 😰ไม่ได้จองไปจากเมืองไทยด้วยเป็นคนวางแผนดีมาก) พอจองเสร็จ งานเข้าเลยครับที่นี้ คือจะปริ้นตั๋วยังไง 😱!!! เอาไง ทำไงดี ด้วยความที่ผมไปผูกมิตรกับคนดูเเลที่พักไว้แล้ว(คงไม่ค่อยมีคนไทยไปพักด้วยมั้ง) เลยไปขอความช่วยเหลือพร้อมถามทางด้วยว่าจะไปขึ้นรถไฟที่ไหน ไปยังไง.. แล้วก็ได้ตั๋วมาจนได้ รู้วัน เวลาที่แน่นอน ก็ส่งข้อความไปหาเพื่อนที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก(กันไว้ก่อนเผื่อหลง ซึ่งมีแนวโน้มสูง 555) แต่ก็ยังไม่ชัวร์ว่าจะได้เจอเพื่อนรึป่าว ลุ้นเอาตอนไปถึง ได้เวลานัดกินข้าวกับเพื่อนก่อนที่จะไปส่งผมขึ้นรถไฟ ตอนเจอกันเพื่อนส่งเสื้อโอเวอร์โค้ทตัวใหญ่ กันลมกันหนาวให้หนึ่งตัว บอกว่าที่โน้นอากาศเย็น เสื้อยูเอาไม่อยู่หรอก น้ำตาจะไหล ใจดีแท้ 😂 (ไหนใครพูดว่าโหดสั.. รัสเซีย ไม่เชื่อละ) เพื่อ...